Het is half negen s’ avonds en we liggen uitgeput op de bank. Gisteren hadden we een luie dag vanwege de bijwerkingen van de Malaria pil, maar vandaag mochten wij in actie komen.

Na een heerlijk ontbijt buffet werden wij om 08.30 uur opgepikt door Nathalie. Nathalie is de oprichtster van Foodstep. Samen zijn wij naar de gevangenis, Kampiringisa, gegaan. De rit er naar toe duurde ongeveer 90 min, maar gelukkig waren de wegen goed begaanbaar. Eenmaal aangekomen waren we verbaasd. De gebouwen zagen er mooi oranje geverfd uit. Het zag er dus totaal niet uit als de gevangenis zoals wij het hadden gezien op de filmpjes maar meer op een erf met appartementen erop. Onze eerste indruk is precies wat de president Museveni beoogde te behalen. Voor de verkiezingen in februari moet alles er tip top uit zien. Allemaal schijn dus! Dit bleek ook wel toen we de gevangenis in liepen. De binnenkant was nog precies zoals op de filmpjes. Voor ons grauw grijs en vies.

Onze aanwezigheid voelde erg ongemakkelijk en een beetje als aapjes kijken...

Foodstep heeft al veel voor elkaar gekregen voor de jongeren die veelal onschuldig vast zitten. Zo hebben ze voor ramen gezorgd, brengen ze elke week eten en zijn de omstandigheden verbetert. De jongeren zijn van straat gehaald vanwege bv verkiezingen of zijn door stiefmoeder gebracht. Dit is veelvoorkomend omdat de tweede vrouw vaak niet de kinderen uit een eerder huwelijk van de man accepteert. Op donderdag wanneer Foodstep komt mogen de jongeren uit de cellen. De rest van de week zitten ze vast. Ook vandaag mochten de kinderen eruit. Er werd gezongen, gedanst en gebeden. Echter zaten de nieuwe jongeren met een trieste lege bleek op de banken toe te kijken.. Voor hen is deze lange, zware, vernederende weg pas begonnen.

Eenmaal weer terug in de auto waren we kapot en energieloos. Heel onrealistisch wat we gezien hebben. Dit alles omdat wij maar een puntje van de ijsberg zagen en de ellende weer begint als de jongeren terug in de cel moeten.

Na een intensieve ochtend was het tijd voor ontspanning. Na een dik uur wandelen op onze slippers zijn we eindelijk aangekomen bij het winkelcentrum. Bij de ingang worden onze tassen gecheckt en moeten we door een metaaldetector poortje. We komen veel blanken en Aziaten tegen en al snel wordt het duidelijk dat dit een winkelcentrum is voor ‘rijke’ mensen. Heel grappig want we waren goedkoper uit in de winkel dan op straat... Onderhandelen is niet echt ons ding...

We besluiten de terugreis een bodaboda te nemen aangezien het laat op de middag is en het snel donker wordt. Een boda boda is een soort motor taxi. Daar gaan we dan met onze rokjes op de bodaboda. Onderweg wordt de chauffeur nog even aangesproken door een vriend/ collega op het feit dat hij twee blanke meiden achterop had (althans dat vermoeden wij). We hebben geluk want de chauffeur rijdt rustig en verantwoordt. Onderweg valt er van alles te zien. Van houten steigers, waar geen mens in nl op wil staan tot het Victoriameer. Veel indrukken en geuren, maar wat fantastisch. Eenmaal veilig aangekomen is het schemerig. We besluiten nog even aan de overkant van de weg een ‘rollex’ te halen voor bij het avond eten. Dit is een pannenkoek met ei en groenten. Er is alleen een klein minpuntje, want het oversteken hier is een opgave. Wij als mzungus zijn deze drukke wegen niet gewend en worden dan ook uitgelachen en bekeken door de mannen op hun bodaboda aan de overkant. Een zebrapad was hier voor ons geen overbodige luxe geweest. Eenmaal aan de overkant halen we voor nog geen 00,40 cent een heerlijke rollex.

Het was een heerlijk druk dagje met veel nieuwe indrukken en een aantal ervaringen rijker. Voldaan sluiten we de avond af met een heerlijk lokaal biertje, Nile special met op de achtergrond reggae muziek van een lokale pub oid.

Wist je dat:

-Oeganda meer dan 35 soorten bananen kent

-Mensen hier in dikke truien lopen, terwijl het bijna 30 graden is

-Het regenseizoen hier eigenlijk al ingegaan is, maar er nauwelijks regen is gevallen

-Wit niet wit blijft, maar oranje wordt

-De mensen hier op naaldhakken lopen, terwijl wij hier op onze sneakers continue onderuit

gaan

-Het schoonheidsideaal is:brede heupen en volle billen. Borsten doen er niet toe

-Dat mobiel gebruik tijdens alle werkzaamheden is toegestaan

-Hetverkeer een chaos is

-Kinderen continue mzungu naar ons roepen

-In het ziekenhuis kippen rondlopen. Kippen lopen eigenlijk overal rond, net zoals koeien en.

geiten

-De Hollandse koe wordt hier exotische cow genoemd

-Gekko’s hier onze huisdieren zijn. Net zoals een rat waar José erg blij mee is en nu ’s

avonds met haar selfiestick als wapen maar de wc gaat. Dit terwijl justine haar vierkant

uitlacht

-Een Rolex hier geen horloge is, maar een super lekkere wrap met ei en groenten

-De boda boda (motortje) hier een taxi is

-Justine hier helemaal los gaat op de muziek en José op het volleybalveld

-We elke dag een uur heen en een uur terug lopen naar Foodstep

-We nog lang niet naar huis gaan!