Weer tijd voor een update!
Afgelopen weken hebben we naast het werken veel leuke dingen gedaan. Zo zijn we met andere Nederlandse studenten op pad geweest naar het Queen Elizabeth nationaal park. Zijn we bij het rwenzori
gebeid geweest waar we hebben gehiked en waar justine een trauma aan over heeft gehouden. Deze hike was namelijk niet bedoeld voor mensen met hoogtevrees. Voorafgaand nog gevraagd of het te doen
was en het antwoord was ja.. Het pad was net zo breed als twee voeten naast elkaar en een enorme afgrond. Soms was er helemaal geen pad en werd er een gecreëerd door de gids door even met z'n
voeten in het zand te stampen zodat er een soort van treetje kwam... Justine had geen keus en kon niet terug dus moest wel door. Helaas niet kunnen genieten van het prachtige uitzicht en al het
natuurlijk schoon. Gelukkig mocht ze wel de hand van de gids vasthouden ter ondersteuning :)
We hebben we gekajakt op de Nijl wat absoluut een hoogtepunt is van onze reis. José heeft een sprong in het diepe gewaagt door te bungeejumpen boven de Nijl. Ook zijn we bij de sipi falls geweest
waar weer gehiked werd en waar justine bedankte. s'avonds genoten van kampvuur en een prachtige heldere sterrenhemel. Ook hebben we na het zien van de neushoorns de big five van Oeganda kunnen
afstrepen.
Tot slot hebben we het uitgaansleven ontdekt in Kampala 'club ambiance' waar justine helemaal los gaat op de muziek en waar wij letterlijk de mannen van ons af moeten slaan..
Natuurlijk wordt er ook nog gewerkt. Zo zijn wij voor de verandering zelf naar Jinja gegaan. We werden afgezet bij een rotonde in Jinja en vanaf daar zouden wij een boda (motor taxi) nemen naar
home of hope. Helaas waren we achteraf gezien niet goed voorbereid want we hadden alleen een postbus adres en geen straatnaam.. Nadat we 5000 shilling hadden gegeven aan een groep mannen voor de
komst van de koning werden we omsingeld door zo'n 10 man met trommels, toeters en bellen. Er werd gedanst en getrommeld om ons te bedanken. Daarna hielp iedere man om erachter te komen waar home of
hope nu precies is. De een ging de straat op om anderen te vragen, de andere belde met de. Stichting en weer anderen probeerden door middel van vragen te achterhalen waar het nu precies is. Na een
dik uur en heel veel hulp van de locals kwamen we eindelijk aan bij home of hope! Tot onze verbazing lag de nieuwe betegelde vloer er al bijna in. Het oogde gelijk een stuk frisser en efficiënter.
We hebben dan ook een groot deel van het gedoneerde geld geïnvesteerd in de vloer. Het was een zeer geslaagde middag. We hebben veel gelachen, gespeeld, gezongen en geknuffeld met de kinderen. Wat
een genot om bij home of hope aan het werk te mogen!
Wist je dat:
- alle mannen hier kunnen dansen
- zelfs de vrouwen met ons dansen en ons maar al te graag laten twirken ( wat wij absoluut niet kunnen)
- Tinder ook in Oeganda bestaat
- het bier heel goedkoop is
- justine helemaal los gaat op de dansvloer
- José inmiddels ook het mannelijk schoon ziet
- er geen Straatverlichting is
- een tv een luxe is en ze met groepjes op straat naar 1 tv kijken
- dat zowel mannen als vrouwen meerdere partners hebben
- dat mannen vaak niet weten hoeveel kinderen ze hebben, omdat ze dit niet bijhouden.
- mensen hier altijd en overal slapen zelfs het personeel in de supermarkt
- dat wij veel onnodige luxe hebben en mensen hier met water uit een jerrycan douchen
- wij steeds meer op elkaar ingespeeld raken, hetzelfde zeggen, hetzelfde doen en onze lach hetzelfde is.
- José praatjes had over bungeejumpen, maar uiteindelijk geduwd moest worden omdat zelf springen toch iets te spannend was.
- Justine voor geen goud wil bungeejumpen
