Liefde voor de vloek

Vele van jullie zullen gelezen hebben dat er een Nederlandse studente in Oeganda is vermist. Helaas is er nog weinig over bekend en is ze nog steeds niet gevonden. Er gaan veel verhalen rond, maar waarschijnlijk is zij bij murchison falls door een wild dier opgegeten. Dat zijn de geruchten omdat zij rond de avond alleen weg is gegaan en nooit meer is terug gekomen. Schokkend nieuws dus, helemaal omdat wij vrijdag met vier Engelsen een weekend naar murchison falls gaan. Nu zitten wij op een andere locatie en gaan wij s'avonds niet op pad, maar door dit bericht zullen wij extra alert zijn en goed op elkaar passen.
Liefde voor de vloek
Onze bezoekjes bij home of hope maken ons blij maar tegelijkertijd ook emotioneel. Niet alleen in een negatieve zin, maar ook in positieve zin. Zo ook ons bezoek van afgelopen maandag. Toen we aankwamen zaten/stonden het personeel en de kinderen in de ruimte bij elkaar. Er werd getrommeld, gezongen en gebeden. De mooie geluiden waren oorverdovend en ook al konden we er niets van verstaan het kwam zo intens over dat wij er beide emotioneel van raakten. " Zonder de heer kunnen wij dit werk niet doen" aldus Edith de directrice van Home of Hope. In Uganda is het namelijk zo dat veel mensen geloven dat een gehandicapt/beperkt kindje een vloek is. In veel gevallen worden deze kinderen verstoten, worden niet erkend door de vader of worden in een kleine ruimte in huis verwaarloosd. Verschrikkelijk! En dan te bedenken dat wij er in Nederland speciale voorzieningen voor hebben met alle materialen in handbereik.
Het is dus niet vanzelfsprekend dat een instelling als Home of Hope zich inzet voor kinderen met een beperking. De liefde en tijd die de medewerkers aan de kinderen geven is dus zeker in Uganda uniek, want velen keren de rug toe.
Bij Home of Hope doen ze hun best met beperkte mogelijkheden. Nou ja in onze ogen beperkte mogelijkheden. Hier is het al heel bijzonder dat zoiets bestaat dus tegelijkertijd ook veel beter dan op straat leven of opgesloten zitten in een huis. We moeten er dus voor waken dat wij het niet te westers willen maken met activiteiten schema's, pictogrammen, dagprogramma's leerdoelen en dergelijke. Waar wij ons op gaan richten is het creëren van een snoezelruimte waar de kinderen kunnen rusten en kunnen ervaren. Daarnaast gaan we de binnenkant van het gebouw een likje verf geven, maken we sensomotorische voel borden, laten we tafels maken waar de wat oudere kinderen aan kunnen zitten en zullen we wat materialen gaan aanschaffen die noodzakelijk zijn zoals matrassen. Genoeg te doen dus!
De kinderen bij Home of Hope stralen energie en beleefdheid uit en toveren een fantastische glimlach op hun gezicht. Hier worden wij natuurlijk helemaal blij van waardoor wij ons prima vermaken. Het nadeel is, is dat het personeel beperkte toegang tot materialen en kennis hebben. Zo moeten sommige kinderen wel twee uur een een zelfgemaakte sta-stoel staan om de spieren sterker te maken en te rekken. Een verschrikkelijk aanzicht! Ook het eten geven is niet aangenaam. De Oegandese werkers proppen het eten bij de kinderen naar binnen omdat er zoveel kinderen gevoerd moet worden, waardoor het bijna lijkt of de kinderen stikken. Ook zijn er veel kinderen met slijm dat vast zit en wat ze niet kwijt kunnen. Ook daar weten ze niet goed mee om te gaan en laten het als het ware voor wat het is.
Het samen zijn met de kinderen geeft ons voldoening en heel veel energie, maar de omstandigheden maken ons verdrietig!
Wist je dat:
- De bagagedrager van een fiets ook als taxi dient
- Je prima met 20 man, twee kinderen en een doos met kippen
in een taxibusje past
- We sportief bezig zijn en twee keer per week hardlopen
- Islam de grootste religie van Afrika is
- Oeganda door het WHO uitgeroepen is tot land met het grootste alcoholgebruik/misbruik
- Voor ons werk bij Nnina Olugero kippenhouders hebben beoordeeld, omdat onze kennis in de agrarische sector zeer groot is (sarcastisch)
- We rugby in het Sheraton hotel hebben gekeken. In onze sloeberoutfit, terwijl de rest er keurig netjes bij liepen
- Het verkeer hier geordend chaotisch is
- Oegandezen denken dat alle Nederlandse achternamen met Van beginnen. Van Persie, van Gaal
- We onze chocoladebehoefte niet onder controle konden houden en daarom een bak ijs hebben gekocht zonder naar de prijs te kijken. Deze bleek 30.000 shilling te kosten (omgerekend bijna 7,50 euro)
- Dat de vrouwen allemaal extentions of pruiken dragen, dit omdat op de basisschool alle kinderen verplicht kaal moeten zijn
- Wist je dat de vrouwelijke verkeerspolitie hier witte, knielange rokken dragen met legerkisten
- We een Nederlandse bakkerij hebben gevonden en er achter zijn gekomen dat deze in december pepernoten verkoopt!
- De winkelcentra hier luxer is dan wij gewend zijn
- José haar kippenangst heeft overwonnen
- We vandaag getroffen zijn door een mega hoosbui, helaas de zon schijnt hier niet altijd
- José last van karma heeft en continue struikelt of uitglijdt
- Justine haar eigen Jostiband is begonnen
- Mensen het hier vreemd vinden dat we niet gelovig zijn
- We levendige dromen hebben als bijwerking van de malariapil
- Dat een roltrap hier een ware attractie is (de roltrap is te vinden in een heel luxe winkelcentrum). Een heel gezin meerdere keren is gegaan, alsof ze in een achtbaan zaten
- Een wandeltocht over de normale wegen een ware survivaltocht is vanwege alle gaten en kuilen.

Reacties

Reacties

Karin

Wat maak je daar weer veel mee. Fijn dat je ons op de hoogte houd van het wel en wee in Oeganda. Het lijkt me niet altijd gemakkelijk, maar wel heel zinvol hoe jullie daar bezig zijn. Petje af.
De wistje datjes blijven leuk. Vooral mee doorgaan.
Liefs, Karin

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!